પાણી કેટલું ઝિલાયું અંદર એમ કહે,
આમ તો કેટલાંય ચોમાસાં વહ્યાં.
તું જીવે છે ને હું પણ જીવું છું,
કેટલું આપણ એકબીજામાં રહ્યાં ?
કૈં કૈં રસ્તાઓ ઓળંગી આવી ઊભાં,
પગલાં ન એકે ય અંદર ગયાં.
તું મૂંગી ને હું અવાક્‌ આ બાગમાં,
કૈં ફૂલ બોલ્યાં, કૈં પાંદડાં ખરખર થયાં.
અંદર કોઈ આકાર ઊભો ન થયો,
આમ તો તેં અનેક કાવ્યો મને કહ્યાં.
આકાશે તો સાચવ્યાં પક્ષી અનેક,
પણ ખરેલાં પીંછાં ન સહેજે સહ્યાં.

નિસર્ગ આહીર : ૩૦.૧.ર૦૧ર