મુઠ્ઠીમાં સમાય એવી વાતનું વાયરાની જેમ વહન કરી દીધું
ટીપુંક અમીની આશા હતી ને પછી પાણીથી છલોછલ સરોવર પીધું
કદીય નહિ ધારેલું કે જેની સંગ રંગો ફોરે
એ જ અંધારું પહેરીને લૂંટશે
પાણી પીવડાવી મોટું કરે ને પછી
જીવનભર ફૂલોને ફળોને ચૂંટશે
ચીંધી’તી આંગળી જ સહેજ પછી આખું આકાશ ગટગટ પીધું
નદીનું નામ દઈ નદીની જેમ જ વહે
પછી આપણે દરિયો જાવાનું મન થાય કે નહિ ?
અમથા પથ્થરની ઠેસ લાગતી’તી એ
છોકરી પછી તો પર્વત પરથી પણ વહી
થોડાંક ઝરણાં જોયાં થોડાંક હરણાં જોયાં પછી જંગલ આખાનું નામ લીધું

નિસર્ગ આહીર : મે રપ, ર૦૧૦