આવવાનું તમામ જોમ
તારી ઉદાસ આંખના પડછાયામાં
કયાંક ઢબૂરાઈ જતું હોય એમ લાગે છે.
ખૂબ દૂરનાં નાનાં નાનાં ઝાડ પણ આખરે તો વૈશાખના તડકામાં
પોતાનું શરીર સંકોરીને સાવ કયાંક દૂર ભાગી જવા મથે છે
પણ એની નિયતિ નક્કી કરનાર
અષાઢની રાતનો વરસાદ
કયાંક ખોવાઈ ગયા પછી પાછો આવ્યો નથી એનો વસવસો લઈને
હું આ પાસેના નાનકડા ઝરણાંની બખોલમાં આવીને બેઠો છું
પંખીની પોતાની પાંખનો ભાર વરતાવા લાગે
એવો અમારો આ પ્રાંત છે.
વાનરની નાની એવી દુનિયાનું પાંખાળુ ગૌરવ
આપણી જ ચેતનાના નાનાનાના ખંડમાં આવીને
બેસી ગયાનો અનુભવ લઈને
આપણી જ સાવ નાનકડી અને રૂપકડી દુનિયાનો ભાર લઈને
કોઈક ખૂણાનું મૌન મારી અંદર જ સંકેલીને
જાણે કોઈ ચાલતું હોય એમ સતત લાગ્યા કરે છે
એવા આ મજાના દિવસો છે.

નિસર્ગ આહીર : માર્ચ ૨૨, ૨૦૧૦