ઉપાલંભ

આ આંખની જ વાત છે,
તેં જોતાં જોતાં અમને ન જ જોયા હોય
એમ જોયા કર્યું
કદીક આંખને ફેરવી લીધી
કદીક અપલક ઠેરવી દીધી,
શરમનો ડોળ કરી લીધો
તીરછી આંખે ગટગટ પીધો
વૈભવ વિનાની મારી ત્વચાની રાણી બની બેઠી,
તું સ્પર્શે નજરથી ને ફૂલપરી ઊતરી આવે હેઠી,
મને શોધતી આંખ જાણે ભૂલું પડેલું હરિણબાળ,
તારાથી ય વધારે તું સૃષ્ટિની લે છે સંભાળ
ઢળતી, ઊઘડતી, પાછી વળતી,
કનડતી, ફફડતી, તરફડતી, રડતી….
તારી આંખોને મેં જોઈ છે ભરપૂર
અને
હવે મારાથી આંખ ફેરવી લે છે એ પણ વાત તો આંખની જ છેને ?

નિસર્ગ આહીર : મે ૧ર, ર૦૦૮

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *