પગલાં ન જડે એવો પ્રસંગ પાથરી કહી દીધું, ન આવજે મારા દેશમાં,
ટપટપ વરસ વહી ગયાં તોય કદી કદી નદી જડી આવે એના વેશમાં;
લાલ લાલ ફૂલનો પીળો પરાગ
કાળા કાળા ભમરાને એ શું કહેશે ?
બાગમાં તો બધું બેફામ હોય
તો કોણ પાક્કા ઘરમાં જઈ રહેશે ?
પાંદડી સંગ પોત પથરાતું ભોમ પર ને આયખું લટકે અધ્ધર રવેશમાં;
પથારીમાં પંડ પડખાં ઘસે એમાં ડાયરીનાં પાનાંએ શું થરથરવાનું ?
બહુ મજાનું છે જાતને દૂરથી જોવી
શબ્દમાં પેસવાનું પાછું ફરવાનું, ક્યાં આખી રાતને ગૂંથવાની વાત, ક્યાં ગૂંચવાવું આ એકેક કેશમાં !‘છે’ અને ‘નથી’ની કેટલીય જાતરા પછી
પ્રસન્ન થયાં આ પ્રશ્નનાં દેવી,
એકેય આંખ નથી કુંવારી કોને લાલ લાલ અંધારાંની વાત કહેવી ?
આંખમાં સમાય નહિ કદીય પછી સપનાં રેલાય છે ગાલ પર મેશમાં.પગલાં ન જડે એવો પ્રસંગ પાથરી કહી દીધું, ન આવજે મારા દેશમાં,
ટપટપ વરસ વહી ગયાં તોય કદી કદી નદી જડી આવે એના વેશમાં.
નિસર્ગ આહીર : 23 નવેમ્બર, 2010
Leave a Reply